জোনাকী পৰুৱাৰ সাধুকথা

দদাইদেউ অ', তই ওলাই আহঃ দদাইদেউ অ' তই ওলাই আহ আজি তোক বৰকৈ প্ৰয়োজন হৈছে আমাৰ ল'ৰা-ছোৱালীবোৰক আজি কুকুৰ মেকুৰীৰ দৰে মাৰে মানৰ আক্ৰমণৰ পৰা আৰম্ভ কৰি মণিৰাম-পিয়লীক ফাঁচি দিয়া অ...

XXX(এক্স ফেক্টৰ) ইংৰাজী X (এক্স) বৰ্ণটো অজ্ঞাত ৰাশিক বুজাবলৈ ব্যবহাৰ কৰা হয়,' 'ধৰা হওক'____এনে অৰ্থত ৷ গণিতত X ৰাশিটো সত্যত উপনিত হোৱাৰ আৰম্ভনী বিন্দু ৷ "X" ৰে আৰম্ভ কৰি শুদ্ধ জাগা এটাত ও...

জুবিনদাৰ লগত ঘুৰি ফুৰা মানুহজনী মানুহজনী জুবিনদাৰ লগত বিহু মঞ্চই বিহু মঞ্চই ঘুৰি ফুৰে । কেতিয়াবা কোনোবা এখন কমিটিয়ে গামোচা এখন পিন্ধাই, কেতিয়াবা আকৌ সেইয়াও নকৰে । অপৰ...

কবিতা আৰু ন-কবি-আমি একেখন নাৱৰে যাত্ৰীঃ                 কথাটো ব্যক্তিগত ভাবে নল'ব । কাৰন আমি একেখন নাৱৰে যাত্ৰী ।                 কবিতা অকল কলাই নহয়, ই জীৱন জগতৰ ভাষা কোৱা শি...

মই কেতেকী               ৰাজ প্ৰসাদ বিষাদ । কাৰো মুখত পানী নাই ।ৰজা চিন্তিত, ৰাজকুমাৰ শোকত ব্যাকুল,ৰাজকুমাৰীৰ বেমাৰ।  ৰাজ্যৰ বিভিন্ন প্ৰান্তৰ বেজ-জ্ঞানী আহি ভাল কৰিব পৰা...

ব্যৰ্থ জীৱন(এটি চনেট) মোৰ বাবেই ব্যৰ্থ হ'ল এটি অনুপম সুৰীয়া জীৱন। বৃথা হ'ল জীৱনৰ বাটচ'ৰাত গজালি মেলা সুখৰ সপোন ।। পৰিত্যক্ত কাৰেঙৰ জনক-নন্দিনী হিয়াৰ অলিন্দ দুটি এৰি । মোৰ বাবেই হ'ল সৰ্বস্বান্ত পতিব্ৰতা মোৰ মৰমৰ জননী ।। মোৰ বাবেই শিৰত তুলি ল'লে অপবাদৰ এন্ধাৰ ওৰণি । আকোৱালি ল'লে অৰণ্যৰ একাকী জীৱনৰ ৰূপোৱালী ঘাঁহনি ।। শূন্যতাত অৱগাহন কৰি ৰজা হোৱা হে প্ৰজাহিতকৰ জীৱনসংগী । তোমাৰ ভুলৰ বাবেই নিৰ্বাপন হ'ল সুব্ৰতা সীতাৰ জ্যোতি ।। ইতিহাসৰ পুনৰাবৃত্তিৰে আজিও ব্যৰ্থ জীৱন বৃথা হয় । জ্যোতিৰ্ময়ী জয়াৰ  সুখৰ সুৰীয়া সপোনত আজিও কালিমা হৈ ৰয় ।। _____________________________________________

বেশ্যা ------------ সৌজনীলৈ চোৱাহঁক মূগা বৰণীয়া চুলিৰ কি উৎকট বাহাৰ দেহৰ ঊধ্বাংশত কি যে এক অদ্ভুত সমাহাৰ, মাইক্ৰ-ছাইজৰ আচ্ছাদন খোজেপতি উফাল মাৰিছে খোজেপতি চক-ছালি ধৰিছে সোতৰ বছৰীয়া স্তন দুটা ওফন্দি উঠিছে চাবও নোৱাৰি-নাচায়ো নোৱাৰি, পেন্টটো জোখতকৈ কেইবা চাইজ সৰু তানপুৰা আকাৰৰ টিকা দুটা আৰু উৰুহাল উহ কি যান্ত্ৰনা পাইছে পেন্টটোৱে, কি উপমা খাটিব বাৰু এইৰ লগত ! কি খাটিব ? সেই জেকুলিন ছুজেন নামৰ পৰ্ণ লেখিকাজনীৰ কথাৰে "সংগমোদ্যত হস্তীৰ জননেন্দ্ৰীয়" তাইৰ জিন্ ছ ফাতি মঙহাল আৰু উৰু যুগল ওলাই আহিব । ঘোৰ ক'লা আচ্ছাদনৰ মধ্যাংশত তাইৰ শুভ্ৰ নাভিমণ্ডলৰ পৰা বহু তললৈ দেহৰ এছোৱা প্ৰকত হৈছে দুৰ্বাৰভাবে, ওঁঠ দুটাত ঘোৰ কৃষ্ণ বৰ্ণৰ প্ৰলেপ সানিছে ক্ষুদ্ৰ চে'ল ফ'নত তাই কাৰোবাৰ লগত বাৰে বাৰে কথা পাতিছে । তাই মেনকা,ৰম্ভা নে উৰ্বশী তাইৰ এটা বয়ফ্ৰেণ্ড আছে । এতিয়া ভব্য-গব্য দুচকীয়া বা চাৰিচকীয়া বাহন এখন আহিব তাতে উঠি সিহঁত হাল ক'ৰবালৈ উধাও হ'ব, ইঁহতহালেই নেকি জেনেৰেচন এক্স ! ৰ'ব ৰ'ব ভুল নকৰিব তাই বয়ফ্ৰেণ্ডৰ লগত সময় কটাবলৈ ওলাই অহা নাই তাইৰ বয়ফ্ৰ...

মই এক অসহায় কঙাল কবি তুমি মোক সৰ্বহাৰা কৰাৰ পৰা মই মাথোঁ কবিতাকে লিখি আছো । প্ৰতিটো শব্দই মোৰ আত্মা নিকা কৰে প্ৰতিটো শব্দই মোৰ সত্তাক ভাস্কৰ কৰে । মই এক অসহায় কঙাল কবি হঠাৎ স্তব্ধ হে যাওঁ মোৰ শব্দৰ ভঁৰাল উদং হৈ যায় মগজুৱে শব্দ বিচাৰি হাহাকাৰ কৰে, কবিতাৰ সন্ধানত শব্দকোষ এখন চালাথ কৰে । কেতিয়াবা মোৰ শব্দ সম্ভাৰ শইচৰ শিপাত প্ৰোথিত হৈ থাকে অনুভূতিবোৰে নিঃস্ব বুকুতে গুজৰে গুমৰে । _____________________________________________

এদিন ভাবিলো তৰাবোৰ চুমি চাওঁ, কিজানি তাত তোমাক বিচাৰি পাওঁ । ৰামধেনুক জখলা কৰি ডাৱৰত নাও তৰি বুকুত লৈ একাশী জোনাক অনুভৱৰে চুচুক চামাক, ধৰিলো এমুঠি তৰা হৃদয় নদীত সাঁতোৰা । সঁচায়ে মোৰ প্ৰেম আৰু তৰা, সুগন্ধী পথাৰ এডৰা । ___________________

জুপুৰিৰ জলঙাৰে জিলমিল এজাক কণ কণ পোহৰে এন্ধাৰৰ কাজলৰঙী আঁচলত গুটিফুল বাচিছে নীৰবে । জোনাকত গা ধুই চামেলীহঁতে গুণগুণাইছে জীৱনৰ গান কোনোবা এক শ্ৰমিক চুবুৰিত আপোনজনৰ মংগল কামনাৰে অন্তৰেৰে কৰিছে মিনতি গুণগুণাই আৰম্ভ কৰিছে সুৰৰ আৰতি । মাদলৰ তালে তালে এদল মজদুৰে নাচে সেউজী পাতৰ আঁৰে আঁৰে জোনাক যেতিয়া নামে ।

বৰষুণ জাক অহাৰ কথা আছিল আজি তেওঁ ব্যস্ত আছিল টিলাটোৰ সিপাৰে এটা পখিলা খেদি খেদি । বৰষুণ জাক অহাৰ কথা আছিল, মনবোৰ জীপাল হোৱাৰ কথা চলিছিল । আজি আন্ধাৰ নিশা আকাশত তৰা নাছিল জোনবাইয়ো মাকৰ ঘৰলৈ বিহু খাব গৈছিল, পচোৱা জাকেও ক'ৰবাত হুঁচৰি মাৰিছিল আৰু মই পদূলিতে বৰষুণ জাকলৈ ৰৈ আছিলো, কাৰণ বৰষুণ জাক অহাৰ কথা আছিল । পথাৰ খনৰ সিপাৰে তেওঁৰ সুহুৰি শুনিছিলো পাৰ হৈ নদীখন তেওঁতেই বিলীন হৈছিলো । তেওঁ আজি বহুত কথা পাতিব কজলা হৃদয় ৰঙা হে যোৱালৈকে পুৱাৰ গোলাপ ফুলালৈকে । মই কজলা পৰাৰ আগতে নীলা আছিলো মোৰ দিনলিপিত মাথো তাকেই লিখিছিলো । তেওঁ নীলা ভালপায়  আৰু মই যেন নীলিম আকাশ  তেওঁ পথাৰ ভালপায় সেইবাবে মই যেন সোণোৱালী আঘোণ হৈছিলো । "অপেক্ষাৰ অন্তত বৰৰষুণ জাক আহিল টোপালবোৰ জোনাকী হৈ বুকুতে সৰিল।" মোৰ ভোকাতুৰ দুচকুত আজি সপোনৰ আগমনী মোৰ চোতালত ভাহিছে শেৱালীৰ সুগন্ধি, আজি মোৰ অপেক্ষাৰ অন্ত পৰিল এজাক হেঁপাহৰ বৰষুণত মন বোৰ জীপাল হৈ উঠিল । অৱশেষত বৰষুণ জাক আহিল ।। ________________________________

                  চহৰ-নগৰতে হওক বা গাওঁবোৰতে হওঁক , ফটোখনত দেখাৰ দৰে প্ৰায়ে এনেকুৱা দুজনমান মানুহ দেখিবলৈ পোৱা যায় । কেতিয়াবা কাৰোবাৰ হাতত দুটামান অমিতা থাকে, কেতিয়াবা শাকৰ মুঠি কেইটামান বা কেতিয়াবা আকৌ ঔ টেঙা দুটামান । এওঁলোকে শাক-পাচলিৰ বেপাৰ নকৰে। নিজৰ বাৰীতে হোৱা অমিতা দুটা বা লাও দুটা বিক্ৰী কৰি নিজৰ সাধাৰণ অভাব খিনি পুৰণ কৰে । যেনে ধৰক আজি লাও দুটা বিক্ৰী হ'লেহে সন্ধিয়া ঘৰলৈ চাউল মুঠি যায় বা ঢেকীয়া যদি গোটেইখিনি বিক্ৰী হয় তেতিয়া সৰু ল'ৰাটোলৈ আজি গেঞ্জী এটা নিব পাৰিব । সেইবাবে এওঁলোকৰ বস্তুবোৰ কিনক , আৰু তাতোকৈয়ো গুৰুত্বপূৰ্ণ কথা এই যে বিগ বজাৰত কিনা সেই স্বাস্থ্যসন্মত শাক-পাচলি বোৰতকৈ কিন্তু বহুগুণে উন্নত এওঁলোকৰ বোৰ  । কাৰণ এওঁলোকে  ৰাসায়নিক সাৰ ব্যৱহাৰ নকৰে ।                   সেইবাবে সকলোলৈকে মোৰ এটা বিনম্ৰ অনুৰোধ, এওঁলোকৰ লগত বস্তুবোৰৰ দাম-দৰ নকৰিব । যদি এমুঠি ঢেকীয়া শাকত পাঁচ টকা বিচাৰিছে তেন্তে তিনি মুঠি লৈ দহ টকা নিদিব । পাৰিলে তিনি মুঠিত পোন্ধৰ টকাৰ ঠাইত বিশ টকা দিয়ক ।...

মই এগৰাকী প্ৰেমিকাৰ সন্ধানত আছো মনে বিচাৰিলে, তুমি হব পাৰো মোৰ প্ৰেমিকা । তুমি সুধিলে মই কব পাৰো আজিকালি মই চিগাৰেট নাখাওঁ , শান্তি মোৰ দেউতাৰ প্ৰিয় শব্দ আৰু সেউজীয়া আ...

যোৱা ৰাতি মেঘে গাজিছিল, তুমি কৈছিলা মেঘে গাজিলে তোমাৰ ভয় লাগে মই কৈছিলো ভয় নকৰিবা, মেঘৰ এটা সুকিয়া সত্তা আছে তুমি কৈছিলা ধুমুহাও আহিছে মই কৈছিলো ধুমুহাৰ লগত সদায় বৰষুণ ...

(১) মই নাই      তুমি আছা,      মোক এৰি      কেনেকৈ আছা ৷৷ (২) কথা নহয়      কবিতা,      কৰিনা নহয়      ববিতা ৷৷ (৩) এটা চকু অন্ধ       এটা চকু বন্ধ,       তাকেই কৈছো       কিয় ক'ৰ দন্দ  ৷৷

ভাবিছো আপোনাক লৈ লিখো এটি নিপোটল কবিতা। তাৰেই হেপাহেৰে উজাই ভটীয়াইছো, ভটীয়াই উজাইছো আপোনাৰ সাতোৰঙী গাত পিন্ধাবলৈ সাজ, তথাপি নোলাল কবিতা, শব্দৰ অভিমন্যু  বেহুত আপুনি...

বৰ্তমান সময়ত অসমত সৰ্ব্বচৰ্চিত বিষয়টো বোধকৰো বাংলাদেশক ভূমি হস্তান্তৰ...! আছুকে আদি কৰি জাঙুৰ খাই উঠিছে বহু অসমবাসীয়ে... কোনোবাই যদি প্ৰতিবাদী সমদল উলিয়াইছে, আন কোনোবাই জ...