মই এক অসহায় কঙাল কবি
তুমি মোক সৰ্বহাৰা কৰাৰ পৰা
মই মাথোঁ কবিতাকে লিখি আছো ।
প্ৰতিটো শব্দই মোৰ আত্মা নিকা কৰে
প্ৰতিটো শব্দই মোৰ সত্তাক ভাস্কৰ কৰে ।
মই এক অসহায় কঙাল কবি
হঠাৎ স্তব্ধ হে যাওঁ
মোৰ শব্দৰ ভঁৰাল উদং হৈ যায়
মগজুৱে শব্দ বিচাৰি হাহাকাৰ কৰে,
কবিতাৰ সন্ধানত
শব্দকোষ এখন চালাথ কৰে ।
কেতিয়াবা
মোৰ শব্দ সম্ভাৰ শইচৰ শিপাত প্ৰোথিত হৈ থাকে
অনুভূতিবোৰে নিঃস্ব বুকুতে গুজৰে গুমৰে ।
_____________________________________________
Comments
Post a Comment