তোৰ বাবেই

মই কেতিয়াও
মোক লৈ কবিতা নিলিখো
কবিতা তোৰ আৰু মোৰ
অনুভবৰ সাকোঁ
হয়তো বিহুৱান বোৱা এটা নিৰ্জু মাকো !

আহ আজি তিতি বুৰি
পাহৰি যাওঁ
আবিৰৰ ৰঙত
কৰি পেলাওঁ অলপ ব্যভিচাৰ
আবতৰীয়া বৰষুনত লিপিত খাই পৰা
তোৰ কাপোৰবোৰ,
আহ হৈ যাওঁ
আজি অলপ বুজা-বুজি !

পিছলি যাওক তোৰ ভৰি
য'ত ফুলক মোৰ মৰমবোৰ
আহ হৈ যাওঁ আজি
এটা কাহিনী,
আহ অলপ জীবাষ্ম হৈ যাওঁ
নুসোধো তোক কি ৰান্ধিছ' আজি
মৰুভূমি নে মৰুদ্যান ?
আবাহন নে আহ্বান ?
সপোন শুই পৰা এটা পূৱা
নে অলপ বাষ্প ডাৱৰ হোৱা ?

ৰ'বি ৰ'বি
ক'লৈ যাও ?
তোক এটা নীলা খাম দিওঁ
অলপ সময় শূণ্যতে জীওঁ|
মোৰ কবিতা জীৱনৰ সহাৰি
পথ হৈ ঠিকনা হোৱা,
বৰ গছ হৈ ক্লান্তি আতঁৰোৱা,
আন্ধাৰত জিলমিল কৰা,
সকলোবোৰ তোৰেই বাবে !

ৰ'বি ৰ'বি
মোৰ কথা নক'বি,
তোৰ হৃদয় ধুই নিয়া বতৰিয়া বন্যাত
মোৰ ঋতুৰ ৰোমণ্ঠনৰ অবিৰত যাত্ৰাত
পথ হৈ ঠিকনা হোৱা
তৰা হৈ খহি পৰা
এটি পৰিৰ সাধু শুনাম
কেৱল তোৰেই বাবে !!!